Αθλητικά - 2 μήνες 3 εβδομάδες πιο πριν
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΗΡΩΣ ΔΙΩΤΗ
Υποβλήθηκε στις Πέμ, 27/02/2014 - 12:01.
Εκτυπώσιμη μορφή
Χαίρομαι ιδιαίτερα που ο κύκλος των συνεντεύξεων παρουσίασης των βασικών μας αρχών για μία άλλη Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση καθώς και των αξόνων στους οποίους θα επικεντρώσουμε τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά, κλείνει με την Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας. Διότι η παρούσα περιοχή σηματοδοτεί και οριοθετεί ένα ακόμη λόγο για τον οποίον επιμένουμε ότι η τρέχουσα εκλογική αναμέτρηση είναι βαθιά πολιτική –και θα εξηγήσω πολύ σύντομα τι εννοώ και σε τι ακριβώς αναφέρομαι.
Φίλες και φίλοι, στις 18 Μαΐου και πιστεύουμε και στις 25 του ίδιου μήνα, η κοινωνία θα δώσει και από την κάλπη το μήνυμα ότι δεν μπορούν να γίνουν άλλο δεκτές, ούτε ανεκτές, οι εφαρμοζόμενες πολιτικές του μνημονίου, οι οποίες οδηγούν στην φτώχεια, στην υποτέλεια, στο ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών, στην ανεργία. Θεωρούμε δεδομένη την καταδίκη των δήθεν αντιμνημονιακών, αχρωμάτιστων, υπερκομματικών υποψηφίων, των ίδιων που ουδέποτε -τα τελευταία 7,5 ή 3,5 χρόνια όντας στο τιμόνι της Περιφέρειας Θεσσαλίας και των δήμων της ίδιας περιοχής- διανοήθηκαν να αμφισβητήσουν στην πράξη τις κυβερνητικές αποφάσεις και πολιτικές. Αυτών των αιρετών οι μέρες στα αντίστοιχα πόστα είναι μετρημένες. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στιγμή δεν αντιστάθηκαν στον Καλλικράτη που φόρτωσε την Αυτοδιοίκηση αρμοδιότητες, αποστερώντας την από πόρους, συρρικνώνοντας ταυτόχρονα τη δημοκρατία.
Το είπαμε και τη Δευτέρα από τα Τρίκαλα, ότι είναι παντελώς λανθασμένη η προσέγγιση που πρεσβεύει την ύπαρξη δύο αναπτυξιακών δίπολων στη Θεσσαλία, στην οποία επιμένουν και οι κυβερνήσεις του δικομματισμού τα τελευταία έτη, αλλά και οι νομαρχιακές και περιφερειακές –μετέπειτα- αρχές. Η προσέγγιση αυτή αντιβαίνει στην ίδια μας την φιλοσοφία για τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Θεσσαλίας, αφού κάθε επαρχία και περιοχή, κάθε μεγάλη πόλη και κωμόπολη σε κάθε νομό της Περιφέρειάς μας, αποτελούν ξεχωριστούς πόλους ανάπτυξης, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία πρέπει να συνεκτιμηθούν και να αξιοποιηθούν ώστε να επιτευχθεί ανάπτυξη, με όρους κοινωνίας. Σχέδιο για την ανάπτυξη που θα προκύψει μέσα από συζητήσεις, διαβουλεύσεις και συνεργασίες με τις ίδιες τις κοινωνίες και τους εκπροσώπους τους. Επαγγελματικούς, κοινωνικούς, επιστημονικούς και ούτω καθεξής. Δηλαδή μέσω συνεργειών και συνεργασιών, τις οποίες θα επιδιώξουμε να γίνουν εμφανείς και στο ψηφοδέλτιό μας και στην ΠΕ Καρδίτσας και στη Θεσσαλία συνολικά.
Η αιρετή Αυτοδιοίκηση πρέπει να σκύψει με τη δέουσα σοβαρότητα, και με την αντίστοιχη συγκρουσιακή διάθεση, πάνω στα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών, αμφισβητώντας καθεστηκυίες κυβερνητικές πολιτικές και αντιλήψεις. Να σταθεί απέναντι στον Καλλικράτη, τον οποίον ο υπουργός Εσωτερικών κ. Μιχελάκης επιχειρεί να τροποποιήσει την ύστατη στιγμή, για να σώσει “οτιδήποτε αν σώζεται”, πάντα προς ωφέλεια των κυβερνώντων.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε τα σημαντικότατα προβλήματα αλλά και τη δύναμη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τις οποίες θεωρούμε ραχοκοκαλιά των εκάστοτε τοπικών οικονομιών, το μεγαλύτερο αναπτυξιακό δυναμικό της Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας, χωρίς βεβαίως να είναι το μόνο, εντοπίζεται στον πρωτογενή τομέα. Ως περιοχή κατά κύριο λόγο αγροκτηνοτροφική, βιώνει όλες τις παθογένειες που βιώνουν όλες οι περιοχές που έχουν βασικό μοχλό και άξονα ανάπτυξής τους την πρωτογενή παραγωγή. Οι αγρότες αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα με τις τελευταίες κυβερνητικές αποφάσεις σε ό,τι αφορά στην φορολόγησή τους, που έρχονται να προστεθούν ως επιπλέον βαρίδι στο ήδη ασήκωτο κόστος παραγωγής. Τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, μέσω των οποίων έχει επιχειρήσει και η υφιστάμενη Περιφερειακή Αρχή να διαχειριστεί τα σοβαρά ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο, δεν αρκούν για να δώσουν λύσεις. Για εμάς, η κοινωνική, αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία αποτελεί ένα πεδίο στρατηγικής σημασίας για την έξοδο από την κρίση, την κάλυψη βασικών αναγκών του πληθυσμού, την αύξηση της απασχόλησης, την παραγωγική ανασυγκρότηση και την εδραίωση συνολικότερα ενός δίκαιου και βιώσιμου μοντέλου ανάπτυξης, πάντα με γνώμονα τη διατροφική επάρκεια. Και εδώ στην Καρδίτσα, σε συνεταιριστικό μοντέλο, έχετε το προηγούμενο της ιστορίας του Οινοποιείου, που μετά την έναρξη εκκαθάρισης στην ΕΑΣ, ανέλαβε ο Αμπελοοινικός Συνεταιρισμός Ν. Καρδίτσας «Διόνυσος».
Ως γνωστόν, οι καλλιέργειες της Καρδίτσας και της Θεσσαλίας εν γένει, που είναι ως επί το πλείστον δυναμικές, χρειάζονται νερά, στα οποία η Περιφέρειά μας είναι πλούσια. Πλούσια κι εντούτοις τη ίδια στιγμή το Φύλλο πίνει μαύρη λάσπη για νερό, χρυσοπληρώνοντάς το, ενώ κυβικά επί κυβικών χάνονται καθημερινά. Η ολιγωρία και ενδεχομένως η ανικανότητα της κεντρικής διοίκησης, σε συνδυασμό με την εμμονή τοπικών θεσσαλικών αρχόντων τις τελευταίες δεκαετίες με την εκτροπή του Αχελώου, έχει αποστερήσει τη Θεσσαλία από το υδάτινο δυναμικό που της αναλογεί. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τρομολαγνικούς τίτλους σε τοπικά ΜΜΕ, πάντα σε συνέργεια με τους θιασώτες των έργων, ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, με την απόφαση για τη μη εκτροπή του ποταμού, συμπαρασύρει και “εκτρέπει”, σταματώντας την, την καλλιέργεια του βαμβακιού; Έχουμε πει εδώ και πολλά χρόνια, και συνεχίζουμε να επιμένουμε σε αυτό, ότι μοναδική λύση στο θέμα των υδάτων και της διαχείρισης του υδατικού ισοζυγίου, είναι η εφαρμογή της πάγιας θέσης μας: δημιουργία μικρών και μεσαίων φραγμάτων και ταμιευτήρων για τη συγκράτηση των νερών και εμπλουτισμός του υδροφόρου ορίζοντα.
Όμως, ειδικά για την ΠΕ Καρδίτσας, τα παραπάνω πρέπει να ιδωθούν και υπό το πρίσμα της παραμονής –υπό δημόσια διαχείριση και έλεγχο- του Υδροηλεκτρικού Σταθμού Νικολάου Πλαστήρα, της ομώνυμης λίμνης. Ήμασταν οι πρώτοι που, από τις αρχές Μαρτίου του 2012, είχαμε φέρει το θέμα και στη Βουλή, θέτοντας συγκεκριμένα ερωτήματα προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, σχετικά με τα σενάρια δημιουργίας της «μικρής ΔΕΗ», με ιδιωτικοποίηση ΥΗ/Σ, μεταξύ αυτών και αυτού της λίμνης Πλαστήρα. Κάποιοι αιρετοί τότε διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους, θέτοντας “κόκκινες γραμμές” και χαρακτηρίζοντας “ νοσηρούς εγκεφάλους” αυτούς που προωθούν τέτοιου είδους σκέψεις. Σήμερα, που οι σκέψεις αυτές, των νοσηρών κατά τ’ άλλα, εγκεφάλων, είναι στο παρά πέντε, να πάρουν σάρκα και οστά, μόνο εμείς συνεχίζουμε να αντιτασσόμαστε στην πώληση του ΥΗ/Σ Πλαστήρα –καθώς και όλων των υπολοίπων-, θεωρώντας μη διαπραγματεύσιμο δημόσιο και κοινωνικό αγαθό, τόσο το νερό όσο και την ενέργεια.
Και μίας και θίξαμε το θέμα της λίμνης Πλαστήρα, επιτρέψτε μου δύο κουβέντες σχετικά με το θέμα της τουριστικής ανάπτυξης. Ο ν. Καρδίτσας έχει ένα μεγάλο κεφάλαιο, αυτό της λίμνης Πλαστήρα, που μπορεί να αναπτύξει, πάντα στο μοντέλο της ήπιας τουριστικής ανάπτυξης και με σεβασμό στο περιβάλλον και την αειφορία. Ο εναλλακτικός τουρισμός, στις διάφορες μορφές του, είναι ένα μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης στο οποίο συμφωνούμε απόλυτα, και το οποίο, εκτός από τα λόγια, δεν έχει βρει ουσιαστική στήριξη μέχρι σήμερα.
Χωρίς να θέλω να ξοδέψω άλλον από τον χρόνο σας, καθώς θα μπορούσαμε να σας μιλάμε και να συζητάμε για ώρες –και θα γίνει κι αυτό-, συνοψίζουμε και ανακεφαλαιώνουμε: Απευθυνόμαστε στην κοινωνία, σε όλους τους συμπολίτες, εργαζομένους κι ανέργους, απολυμένους και διαθέσιμους, του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα, γυναίκες και άντρες, νεολαία και ηλικιωμένους. Πέρα κι έξω από μισαλλόδοξες και αντικοινωνικές ιδεολογίες, δε διαχωρίζουμε, δεν ξεχωρίζουμε, δεν εξαιρούμε κανέναν και καμία. Η κοινωνία δεν έχει χρώμα, όταν έρχεται η στιγμή να αποφασίσει για το μέλλον, με βάση τις ανάγκες της. Και στη μάχη μας χρειαζόμαστε την κοινωνία, αφού αυτή είναι ο μοχλός και η κινητήρια δύναμη για να νικήσουμε αλλά και για να στηριχτούμε στην συνέχεια του έργου μας.
Σας ευχαριστώ
Φίλες και φίλοι, στις 18 Μαΐου και πιστεύουμε και στις 25 του ίδιου μήνα, η κοινωνία θα δώσει και από την κάλπη το μήνυμα ότι δεν μπορούν να γίνουν άλλο δεκτές, ούτε ανεκτές, οι εφαρμοζόμενες πολιτικές του μνημονίου, οι οποίες οδηγούν στην φτώχεια, στην υποτέλεια, στο ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών, στην ανεργία. Θεωρούμε δεδομένη την καταδίκη των δήθεν αντιμνημονιακών, αχρωμάτιστων, υπερκομματικών υποψηφίων, των ίδιων που ουδέποτε -τα τελευταία 7,5 ή 3,5 χρόνια όντας στο τιμόνι της Περιφέρειας Θεσσαλίας και των δήμων της ίδιας περιοχής- διανοήθηκαν να αμφισβητήσουν στην πράξη τις κυβερνητικές αποφάσεις και πολιτικές. Αυτών των αιρετών οι μέρες στα αντίστοιχα πόστα είναι μετρημένες. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στιγμή δεν αντιστάθηκαν στον Καλλικράτη που φόρτωσε την Αυτοδιοίκηση αρμοδιότητες, αποστερώντας την από πόρους, συρρικνώνοντας ταυτόχρονα τη δημοκρατία.
Το είπαμε και τη Δευτέρα από τα Τρίκαλα, ότι είναι παντελώς λανθασμένη η προσέγγιση που πρεσβεύει την ύπαρξη δύο αναπτυξιακών δίπολων στη Θεσσαλία, στην οποία επιμένουν και οι κυβερνήσεις του δικομματισμού τα τελευταία έτη, αλλά και οι νομαρχιακές και περιφερειακές –μετέπειτα- αρχές. Η προσέγγιση αυτή αντιβαίνει στην ίδια μας την φιλοσοφία για τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Θεσσαλίας, αφού κάθε επαρχία και περιοχή, κάθε μεγάλη πόλη και κωμόπολη σε κάθε νομό της Περιφέρειάς μας, αποτελούν ξεχωριστούς πόλους ανάπτυξης, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία πρέπει να συνεκτιμηθούν και να αξιοποιηθούν ώστε να επιτευχθεί ανάπτυξη, με όρους κοινωνίας. Σχέδιο για την ανάπτυξη που θα προκύψει μέσα από συζητήσεις, διαβουλεύσεις και συνεργασίες με τις ίδιες τις κοινωνίες και τους εκπροσώπους τους. Επαγγελματικούς, κοινωνικούς, επιστημονικούς και ούτω καθεξής. Δηλαδή μέσω συνεργειών και συνεργασιών, τις οποίες θα επιδιώξουμε να γίνουν εμφανείς και στο ψηφοδέλτιό μας και στην ΠΕ Καρδίτσας και στη Θεσσαλία συνολικά.
Η αιρετή Αυτοδιοίκηση πρέπει να σκύψει με τη δέουσα σοβαρότητα, και με την αντίστοιχη συγκρουσιακή διάθεση, πάνω στα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών, αμφισβητώντας καθεστηκυίες κυβερνητικές πολιτικές και αντιλήψεις. Να σταθεί απέναντι στον Καλλικράτη, τον οποίον ο υπουργός Εσωτερικών κ. Μιχελάκης επιχειρεί να τροποποιήσει την ύστατη στιγμή, για να σώσει “οτιδήποτε αν σώζεται”, πάντα προς ωφέλεια των κυβερνώντων.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε τα σημαντικότατα προβλήματα αλλά και τη δύναμη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τις οποίες θεωρούμε ραχοκοκαλιά των εκάστοτε τοπικών οικονομιών, το μεγαλύτερο αναπτυξιακό δυναμικό της Περιφερειακής Ενότητας Καρδίτσας, χωρίς βεβαίως να είναι το μόνο, εντοπίζεται στον πρωτογενή τομέα. Ως περιοχή κατά κύριο λόγο αγροκτηνοτροφική, βιώνει όλες τις παθογένειες που βιώνουν όλες οι περιοχές που έχουν βασικό μοχλό και άξονα ανάπτυξής τους την πρωτογενή παραγωγή. Οι αγρότες αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα με τις τελευταίες κυβερνητικές αποφάσεις σε ό,τι αφορά στην φορολόγησή τους, που έρχονται να προστεθούν ως επιπλέον βαρίδι στο ήδη ασήκωτο κόστος παραγωγής. Τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, μέσω των οποίων έχει επιχειρήσει και η υφιστάμενη Περιφερειακή Αρχή να διαχειριστεί τα σοβαρά ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο, δεν αρκούν για να δώσουν λύσεις. Για εμάς, η κοινωνική, αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία αποτελεί ένα πεδίο στρατηγικής σημασίας για την έξοδο από την κρίση, την κάλυψη βασικών αναγκών του πληθυσμού, την αύξηση της απασχόλησης, την παραγωγική ανασυγκρότηση και την εδραίωση συνολικότερα ενός δίκαιου και βιώσιμου μοντέλου ανάπτυξης, πάντα με γνώμονα τη διατροφική επάρκεια. Και εδώ στην Καρδίτσα, σε συνεταιριστικό μοντέλο, έχετε το προηγούμενο της ιστορίας του Οινοποιείου, που μετά την έναρξη εκκαθάρισης στην ΕΑΣ, ανέλαβε ο Αμπελοοινικός Συνεταιρισμός Ν. Καρδίτσας «Διόνυσος».
Ως γνωστόν, οι καλλιέργειες της Καρδίτσας και της Θεσσαλίας εν γένει, που είναι ως επί το πλείστον δυναμικές, χρειάζονται νερά, στα οποία η Περιφέρειά μας είναι πλούσια. Πλούσια κι εντούτοις τη ίδια στιγμή το Φύλλο πίνει μαύρη λάσπη για νερό, χρυσοπληρώνοντάς το, ενώ κυβικά επί κυβικών χάνονται καθημερινά. Η ολιγωρία και ενδεχομένως η ανικανότητα της κεντρικής διοίκησης, σε συνδυασμό με την εμμονή τοπικών θεσσαλικών αρχόντων τις τελευταίες δεκαετίες με την εκτροπή του Αχελώου, έχει αποστερήσει τη Θεσσαλία από το υδάτινο δυναμικό που της αναλογεί. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τρομολαγνικούς τίτλους σε τοπικά ΜΜΕ, πάντα σε συνέργεια με τους θιασώτες των έργων, ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, με την απόφαση για τη μη εκτροπή του ποταμού, συμπαρασύρει και “εκτρέπει”, σταματώντας την, την καλλιέργεια του βαμβακιού; Έχουμε πει εδώ και πολλά χρόνια, και συνεχίζουμε να επιμένουμε σε αυτό, ότι μοναδική λύση στο θέμα των υδάτων και της διαχείρισης του υδατικού ισοζυγίου, είναι η εφαρμογή της πάγιας θέσης μας: δημιουργία μικρών και μεσαίων φραγμάτων και ταμιευτήρων για τη συγκράτηση των νερών και εμπλουτισμός του υδροφόρου ορίζοντα.
Όμως, ειδικά για την ΠΕ Καρδίτσας, τα παραπάνω πρέπει να ιδωθούν και υπό το πρίσμα της παραμονής –υπό δημόσια διαχείριση και έλεγχο- του Υδροηλεκτρικού Σταθμού Νικολάου Πλαστήρα, της ομώνυμης λίμνης. Ήμασταν οι πρώτοι που, από τις αρχές Μαρτίου του 2012, είχαμε φέρει το θέμα και στη Βουλή, θέτοντας συγκεκριμένα ερωτήματα προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος, σχετικά με τα σενάρια δημιουργίας της «μικρής ΔΕΗ», με ιδιωτικοποίηση ΥΗ/Σ, μεταξύ αυτών και αυτού της λίμνης Πλαστήρα. Κάποιοι αιρετοί τότε διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους, θέτοντας “κόκκινες γραμμές” και χαρακτηρίζοντας “ νοσηρούς εγκεφάλους” αυτούς που προωθούν τέτοιου είδους σκέψεις. Σήμερα, που οι σκέψεις αυτές, των νοσηρών κατά τ’ άλλα, εγκεφάλων, είναι στο παρά πέντε, να πάρουν σάρκα και οστά, μόνο εμείς συνεχίζουμε να αντιτασσόμαστε στην πώληση του ΥΗ/Σ Πλαστήρα –καθώς και όλων των υπολοίπων-, θεωρώντας μη διαπραγματεύσιμο δημόσιο και κοινωνικό αγαθό, τόσο το νερό όσο και την ενέργεια.
Και μίας και θίξαμε το θέμα της λίμνης Πλαστήρα, επιτρέψτε μου δύο κουβέντες σχετικά με το θέμα της τουριστικής ανάπτυξης. Ο ν. Καρδίτσας έχει ένα μεγάλο κεφάλαιο, αυτό της λίμνης Πλαστήρα, που μπορεί να αναπτύξει, πάντα στο μοντέλο της ήπιας τουριστικής ανάπτυξης και με σεβασμό στο περιβάλλον και την αειφορία. Ο εναλλακτικός τουρισμός, στις διάφορες μορφές του, είναι ένα μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης στο οποίο συμφωνούμε απόλυτα, και το οποίο, εκτός από τα λόγια, δεν έχει βρει ουσιαστική στήριξη μέχρι σήμερα.
Χωρίς να θέλω να ξοδέψω άλλον από τον χρόνο σας, καθώς θα μπορούσαμε να σας μιλάμε και να συζητάμε για ώρες –και θα γίνει κι αυτό-, συνοψίζουμε και ανακεφαλαιώνουμε: Απευθυνόμαστε στην κοινωνία, σε όλους τους συμπολίτες, εργαζομένους κι ανέργους, απολυμένους και διαθέσιμους, του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα, γυναίκες και άντρες, νεολαία και ηλικιωμένους. Πέρα κι έξω από μισαλλόδοξες και αντικοινωνικές ιδεολογίες, δε διαχωρίζουμε, δεν ξεχωρίζουμε, δεν εξαιρούμε κανέναν και καμία. Η κοινωνία δεν έχει χρώμα, όταν έρχεται η στιγμή να αποφασίσει για το μέλλον, με βάση τις ανάγκες της. Και στη μάχη μας χρειαζόμαστε την κοινωνία, αφού αυτή είναι ο μοχλός και η κινητήρια δύναμη για να νικήσουμε αλλά και για να στηριχτούμε στην συνέχεια του έργου μας.
Σας ευχαριστώ
Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια