Αθλητικά - 2 μήνες 2 εβδομάδες πιο πριν
ΈΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΤΕΓΟ
Υποβλήθηκε στις Τετ, 09/07/2014 - 12:06.
Εκτυπώσιμη μορφή
Το παρόν δημοσίευμα έχει σκοπό να ενημερώσει σχετικά με την ιστορία του «ταμειακού ελλείμματος» του δήμου Καρδίτσας, μια υπόθεση που υπήρξε σημαία της δημοτικής αρχής του κ. Βερίλλη της περιόδου 2006-2010 εναντίον της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης με επικεφαλής τον πατέρα μου Χρήστο Τέγο. Καταρχήν ορισμένες διευκρινίσεις:
Για ολόκληρη την ιστορία, o Χρήστος Τέγος οδηγήθηκε μετά τη λήξη της δημαρχιακής θητείας του συνολικά σε 13 δίκες διαφορετικών ποινικών επιπέδων και αθωώθηκε πρωτόδικα σε όλες. Τίποτα πλέον δεν μπορεί να τον και μας αγγίξει από τη λάσπη και τη βλέννα τους.
Αξίζει όμως να θυμηθούμε τους «στρατηγούς και τους υπηκόους» αυτής εμετικής εκστρατείας. Πρώτος, ο κ. Βερίλλης που όσο και να φωτογραφίζεται με πρησμένη υπερηφάνεια στο Ύψωμα 731 δεν παύει να είναι ένας σύγχρονος κουκουλοφόρος-δωσίλογος που καρφώνει αναπόφευκτες και δίκαιες «παρανομίες» που έπραξε και ο ίδιος στη θητεία του προκειμένου να λειτουργήσει εύρρυθμα ο Δήμος. Θέλω και δημόσια πλέον να τον διαβεβαιώσω ότι ο τρόπος που πολιτεύτηκε στηριζόμενος στη συκοφαντία τον καταρράκωσε πολιτικά πανελληνίως, αφού ακόμη και δήμαρχοι από τον πολιτικό χώρο του στηλίτευσαν τη σταση του. Αυτός συνεπικουρούμενος από κάποιους δημοτικούς Συμβούλους της τότε πλειοψηφίας με πύρινα δημοσιεύματα και λόγους κατήγγειλαν το «ταμειακό έλλειμμα». Θυμίζω ενδεικτικά το συνταξιούχο πυροσβέστη, πρόεδρο της ΔΗΚΕΚ, πολιτιστικό παράγοντα, χορευτή κ. Ξυδιά, τον οικονομόλογο-εφοριακό κ. Μπαρμπούτη, τον εκπαιδευτικό κ. Σούφλακο και στο αναλόγιο-παρασκήνιο τον σπεσιαλίστα της ίντριγκας και Ολύμπιο Γίγαντα της αυτοδιοικητικής σκέψης κ. Χαντζοπλάκη. Άραγε όλοι αυτοί τώρα έχουν την πολιτική και ανδρική γενναιότητα να ζητήσουν δημοσίως συγγνώμη για τα συκοφαντικά χτυπήματα τους; Προφανώς η συνολική στάση και ιδιαίτερα η σιωπή τους επιβεβαιώνει την ορθότητα της χρήσης από τον πατέρα μου του στίχου του Μανώλη Αναγνωστάκη «Δεν έφταιγεν αυτός, τόσος ήτανε» που τη χρησιμοποίησε σε κάποιο δημοσίευμα του για τα πεπραγμένα της δημοτικής αρχής Βερίλλη-Παλαμιώτη. Πλέον μετά από τόσο χρόνο και τις «εξ’αίματος» δικαστικές περιπέτειες έχω το απόλυτο δικαίωμα να τους χαρακτηρίσω Πολιτικά και Ανθρώπινα Ρετάλια.
Αυτή η σύντομη ιστορία (για γέλια και για κλάματα) πρέπει νομίζω να γενικευθεί ως πολιτική εμπειρία για όλους μας. Πέρα από τις προσωπικές πολιτικές απόψεις του καθένος ένας αναβαθμισμένος και υγιής πολιτικός πολιτισμός πρέπει να εμφανιστεί και εγκαθιδρυθεί σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής μας ζωής προκειμένου να πάνε τα πράγματα παραπέρα.
- Την αποτίμηση της αξίας του Χρήστου Τέγου στην πολιτική, αυτοδιοικητική, κοινωνική και εκπαιδευτική ζωή του τόπου μας δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος να την κάνω. Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά και ο καθένας και η καθεμία έχει το δικαίωμα να τον κρίνει για την παρουσία του. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο ίδιος πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τα δημόσια αξιώματα δεν κέρδισε τίποτα για την πάρτη του. Απόδειξη για αυτό είναι ότι όταν ψυχορραγούσε δίχως τις αναγκαίες πανάκριβες θεράπειες για τη ζωή του συνέχιζε να βλέπει τον εaυτό του ίσα με τους άλλους συμπασχοντές του που του ήταν άγνωστοι απλοί άνθρωποι από την Μάνδρα Αττικής μέχρι τα Φάρσαλα. Αυτό το υψηλό ανθρωπιστικό του φρόνημα είναι διδακτικό για όλους μας, αν και δύσκολα εφαρμόσιμο στις ζωές μας.
- Ορισμένες ποινικές ευθύνες δημοσίων λειτουργών συνεχίζουν να βαραίνουν, και ορθά κατα τη γνώμη μου, τους άμεσους συγγενείς τους μετά το θανατό τους. Τον τελικό καταλογισμό αναλαμβάνει το Ελεγκτικό Συνέδριο όπου πλέον κατηγορούμενοι είναι δυνητικά οι σύζυγοι, τα παιδιά και τα εγγόνια μεταστάντων αιρετών της Τ.Α. Έτσι λοιπόν για το «ταμειακό έλλειμμα» του δήμου Καρδίτσας καταλήξαμε να είμαστε κατηγορούμενοι κληρονομώντας εκτός των άλλων και σημαντικά δικαστικά έξοδα.
- Για την ουσία της δικαστικής υπόθεσης ένα μικρό μέρος της τότε κρατικής οικονομικής επιχορήγησης των Σχολικών Επιτροπών του 2006 χρησιμοποιήθηκε για μισθοδοσία των δημοτικών υπαλλήλων λόγω καθυστερημένης έλευσης της επίσημης χρηματοδότησης για μισθοδοσία, πράξη που απαγορεύεται από το υφιστάμενο νομικό καθεστώς. Οι πόροι εκείνη την περίοδο δεν ήταν άμεσα απαραίτητοι για τα Σχολεία, ενώ η πίεση της μισθοδοσίας των υπαλλήλων μεγάλη και η μη αποδοσή της θα συνιστούσε άλλης φύσεως σοβαρή ποινική ευθύνη για τον τότε δήμαρχο Χρήστο Τέγο. Αυτή και ανάλογες πρακτικές ακολουθούν κι άλλοι δήμοι στη χώρα μας από το 1999, έτος κατά το οποίο μεταβιβάστηκε μεταξύ άλλων η αρμοδιότητα συντήρησης των Σχολείων στους δήμους. Η εισήγηση των αρμοδίων επιθεωρητών του ΥΠ.ΟΙ.Ο περιλάμβανε καταλογισμό περίπου 190.000 ευρώ που με τις προσαυξήσεις έφτανε τις 300.000 ευρώ.
Για ολόκληρη την ιστορία, o Χρήστος Τέγος οδηγήθηκε μετά τη λήξη της δημαρχιακής θητείας του συνολικά σε 13 δίκες διαφορετικών ποινικών επιπέδων και αθωώθηκε πρωτόδικα σε όλες. Τίποτα πλέον δεν μπορεί να τον και μας αγγίξει από τη λάσπη και τη βλέννα τους.
Αξίζει όμως να θυμηθούμε τους «στρατηγούς και τους υπηκόους» αυτής εμετικής εκστρατείας. Πρώτος, ο κ. Βερίλλης που όσο και να φωτογραφίζεται με πρησμένη υπερηφάνεια στο Ύψωμα 731 δεν παύει να είναι ένας σύγχρονος κουκουλοφόρος-δωσίλογος που καρφώνει αναπόφευκτες και δίκαιες «παρανομίες» που έπραξε και ο ίδιος στη θητεία του προκειμένου να λειτουργήσει εύρρυθμα ο Δήμος. Θέλω και δημόσια πλέον να τον διαβεβαιώσω ότι ο τρόπος που πολιτεύτηκε στηριζόμενος στη συκοφαντία τον καταρράκωσε πολιτικά πανελληνίως, αφού ακόμη και δήμαρχοι από τον πολιτικό χώρο του στηλίτευσαν τη σταση του. Αυτός συνεπικουρούμενος από κάποιους δημοτικούς Συμβούλους της τότε πλειοψηφίας με πύρινα δημοσιεύματα και λόγους κατήγγειλαν το «ταμειακό έλλειμμα». Θυμίζω ενδεικτικά το συνταξιούχο πυροσβέστη, πρόεδρο της ΔΗΚΕΚ, πολιτιστικό παράγοντα, χορευτή κ. Ξυδιά, τον οικονομόλογο-εφοριακό κ. Μπαρμπούτη, τον εκπαιδευτικό κ. Σούφλακο και στο αναλόγιο-παρασκήνιο τον σπεσιαλίστα της ίντριγκας και Ολύμπιο Γίγαντα της αυτοδιοικητικής σκέψης κ. Χαντζοπλάκη. Άραγε όλοι αυτοί τώρα έχουν την πολιτική και ανδρική γενναιότητα να ζητήσουν δημοσίως συγγνώμη για τα συκοφαντικά χτυπήματα τους; Προφανώς η συνολική στάση και ιδιαίτερα η σιωπή τους επιβεβαιώνει την ορθότητα της χρήσης από τον πατέρα μου του στίχου του Μανώλη Αναγνωστάκη «Δεν έφταιγεν αυτός, τόσος ήτανε» που τη χρησιμοποίησε σε κάποιο δημοσίευμα του για τα πεπραγμένα της δημοτικής αρχής Βερίλλη-Παλαμιώτη. Πλέον μετά από τόσο χρόνο και τις «εξ’αίματος» δικαστικές περιπέτειες έχω το απόλυτο δικαίωμα να τους χαρακτηρίσω Πολιτικά και Ανθρώπινα Ρετάλια.
Αυτή η σύντομη ιστορία (για γέλια και για κλάματα) πρέπει νομίζω να γενικευθεί ως πολιτική εμπειρία για όλους μας. Πέρα από τις προσωπικές πολιτικές απόψεις του καθένος ένας αναβαθμισμένος και υγιής πολιτικός πολιτισμός πρέπει να εμφανιστεί και εγκαθιδρυθεί σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής μας ζωής προκειμένου να πάνε τα πράγματα παραπέρα.
Βαθμολογήστε το άρθρο:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια