Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΣΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΥ

Του Κωνσταντίνου Γ. Νούσιου
Δικηγόρου – Περιφερειακού Συμβούλου Θεσσαλίας
Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, έχουν εσχάτως προκαλέσει τεράστιο ρεύμα μεταναστών και προσφύγων προς τη χώρα μας. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για μία ακόμα φορά μοιάζει απροετοίμαστη για την αντιμετώπιση τέτοιας έκτασης εισροής και με την ελαστική έως ανύπαρκτη θεματική πολιτική της, γίνεται τουλάχιστον επικίνδυνη.
Η ευαισθησία απέναντι στο δράμα των προσφύγων και η υπεράσπιση της ζωής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (προτεραιότητες και των κοινοτικών οδηγιών), σαφώς και δεν βρίσκουν κανέναν αντίθετο, όμως η σημερινή εικόνα της κυβέρνησης φανερώνει παντελή έλλειψη πλάνου και προκαλεί την ανησυχία για ανεξέλεγκτη είσοδο και εγκατάσταση λαθρομεταναστών στην Ελλάδα.
Όταν μιλάμε για το (ανέκαθεν «αγκάθι» για την ελληνική κοινωνία) μεταναστευτικό, η ελαφρότητα στους χειρισμούς και η απουσία ξεκάθαρων θέσεων μοιάζει με απασφαλισμένη χειροβομβίδα.
Διά στόματος της αρμόδιας υπουργού μεταναστευτικής πολιτικής, Τασίας Χριστοδουλοπούλου αλλά και των σχετικών νομοσχεδίων που καταθέτει το κυβερνόν κόμμα, ετοιμάζει μαζική παροχή ιθαγένειας και νομιμοποίησης ενώ παράλληλα οι λεγόμενοι «δικαιωματιστές» στους κόλπους του υποστηρίζουν την υιοθέτηση πολιτικής ανοιχτών συνόρων.
Οι παραπάνω απόψεις και πρακτικές δεν υποστηρίζονται από τη μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν έδωσαν «λαϊκή εντολή» για κάτι τέτοιο και που βλέπουν την κυβέρνηση να βρίσκεται μονίμως ένα βήμα πίσω από τις εξελίξεις και να τελεί υπό πλήρη σύγχυση.
Η αμηχανία της γίνεται ολοφάνερη από τις σπασμωδικές της κινήσεις. Αρχικά, τα κέντρα κράτησης άνοιξαν χωρίς σοβαρό σχέδιο για τις διαδικασίες που θα ακολουθούσαν. Ύστερα προέκυψε το επεισόδιο με το περιβόητο έγγραφο που… προβοκατόρικα διέρρευσε από το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, με τον αρμόδιο υποστράτηγο της ΕΛ.ΑΣ. να πληρώνει το κόστος της δημοσιοποίησης. Πρόσφατα είδαμε τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη να (κατα)κρίνει δημοσίως την ατολμία της κυβέρνησης και στη συνέχεια το Υπουργείο του να υπάγεται τη μία μέρα στο Εσωτερικών, την άλλη στο Δικαιοσύνης και τελικά να παραμένει ως είχε!
Φαίνεται πως η «δημιουργική ασάφεια» που χρησιμοποιείται απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους, κυριαρχεί και στην εσωτερική πολιτική.
Δεν είναι όμως δυνατόν το εθνικό συμφέρον να υποβαθμίζεται μπροστά στα μικροκομματικά παιχνίδια εξουσίας, με την  κυβέρνηση να αδυνατεί να χαλιναγωγήσει τις συνιστώσες της και να αντιμετωπίζει το καυτό ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης με τέτοια εγκληματική ανευθυνότητα. Ούτε να παρουσιάζεται η χώρα σαν… ξέφραγο αμπέλι από τις εκλογές και μετά και να δίνεται προς πάσα κατεύθυνση η εντύπωση πως «όλοι οι καλοί (και κακοί) χωράνε».
Κάθε κυβέρνηση οφείλει να μεριμνά πρωτίστως για την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών της, πόσω μάλλον όταν η χώρα βρίσκεται στη δίνη μιας οικονομικής κρίσης. Με την ανεργία να καλπάζει και τον αριθμό των Ελλήνων που ζουν στα όρια της φτώχειας να αυξάνεται σταθερά, δεν αντιλαμβάνονται στο ΣΥΡΙΖΑ πώς η ελληνική οικονομία και κοινωνία δεν αντέχει άλλη επιβάρυνση;
Η Αθήνα έχει ήδη πλημμυρίσει με λαθρομετανάστες από τα κέντρα κράτησης που άνοιξαν τις πύλες τους, ενώ σε λίγο καιρό στις πλατείες του Λεκανοπεδίου θα «λιάζονται» (για να αντιγράψουμε τα λόγια που ανερυθρίαστα χρησιμοποίησε σε δηλώσεις της η αρμόδια υπουργός) ακόμα περισσότεροι. Εκτός από την πολύπαθη πρωτεύουσα, η κυβέρνηση ενημέρωσε πως θα διοχετεύσει τους νεοεισελθέντες από τα νησιά (που αντιμετωπίζουν πια σκηνικό ανθρωπιστικής κρίσης) σε κέντρα υποδοχής στην ηπειρωτική Ελλάδα. Μήπως άραγε η κυβέρνηση έχει και την Καρδίτσα στα σχέδια της; Θα μας βρει κι εδώ απέναντι της.
Η πρόσφατη σύγκλιση διυπουργικής σύσκεψης και οι αποφάσεις που ανακοινώθηκαν, φανερώνουν πως στο Μαξίμου ψάχνουν για λύσεις ανάγκης.
Το πρόβλημα θα συνεχίσει να οξύνεται και δεν πρόκειται να λυθεί με προχειρότητα και ψευτομαγκιές (ποιος ξεχνά τις κούφιες απειλές του κ.Καμμένου προς την Ευρώπη ότι θα την «γεμίσουν με μετανάστες και πρόσφυγες χωρίς χαρτιά;»).
Εκτός από τη σύλληψη και εφαρμογή ενός οργανωμένου και ορθολογικού σχεδίου εντός της χώρας, είναι απαραίτητη η ανάληψη κοινής διπλωματικής πρωτοβουλίας με τους Ευρωπαίους Εταίρους, με στόχο την αναθεώρηση της συνθήκης «Δουβλίνο 2», που κρατάει δέσμιες τις χώρες υποδοχής και αντί για ενδιάμεσο προορισμό τις μετατρέπει σε φυλακές.
Απαιτείται βούληση και μια συγκροτημένη πολιτική για την αποτελεσματική διαχείριση των εισροών μεταναστευτικού πληθυσμού, τον επαναπατρισμό των παρανόμων στις χώρες προέλευσής τους (με κίνητρα και για εθελούσια επιστροφή -μέσω της διεύρυνσης των σχετικών προγραμμάτων- και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και αναγωγή του ζητήματος ως κρίσιμο όχι μόνο για τις χώρες του Νότου, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης.
Εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός πραγματικότητας δείχνει να βρίσκεται και η Νέα Δημοκρατία. Σε ένα θέμα όπως το μεταναστευτικό, που απαιτεί από την αξιωματική αντιπολίτευση την άσκηση δριμύτατης κριτικής ενάντια στην κυβέρνηση και ελέγχου των πολιτικών της, με εμπεριστατωμένα επιχειρήματα, η ηγεσία της περί άλλων τυρβάζει. Δίνεται έτσι η εντύπωση πως ενδιαφέρεται περισσότερο για την εσωτερική διελκυστίνδα, αυξάνοντας κι άλλο το χάσμα που τη χωρίζει από την κοινωνία.
Αν η Ν.Δ. θέλει να επανασυνδεθεί με τη βάση της και να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών, υποχρεούται να εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία που της παρουσιάζεται από τα λάθη και το κενό εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, προτείνοντας τις δικές της ουσιαστικές προτάσεις και λύσεις, μακριά από λαϊκίστικες, ακραίες και υπερ-συντηρητικές θέσεις και πρακτικές.