Ένας διακαής πόθος για όλους τους ορειβάτες, είναι να διανυκτερεύσουν τον χειμώνα στο ‘’οροπέδιο των Μουσών’’ στον Όλυμπο. Μέχρι πριν λίγα χρόνια αυτό το εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο και επικίνδυνο, μιας και χωρίς την λειτουργία ενός ορειβατικού καταφυγίου, όσοι τολμηροί το επιχειρούσαν ήταν εκτεθειμένοι στις αντίξοες και συχνά ακραίες καιρικές συνθήκες που επικρατούν στο οροπέδιο.
Εδώ και λίγα χρόνια όμως ο Μιχάλης Στύλλας, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ορειβάτες, που το 2004 ήταν τους εννέα συμμετέχοντες στην αποστολή που κατέκτησε την ψηλότερη κορυφή του κόσμου, το Έβερεστ, πήρε την μεγάλη απόφαση. Να αφήσει παράμερα τα σχέδιά του για ακαδημαϊκή καριέρα στη Γεωλογία, και να αναλάβει διαχειριστής στο καταφύγιο “Χ. Κάκκαλος” που βρίσκεται σε υψόμετρο 2.648 μέτρων. Από τότε τα πράγματα έγιναν ευκολότερα, σε συνδυασμό και με την λειτουργία του ορειβατικού καταφυγίου στην ‘’Πετρόστρουγκα’’.
Έτσι το προηγούμενο τριήμερο, μιας και ακυρώθηκε η προγραμματισμένη ανάβαση στην Αστράκα, λόγω ασθένειας του διαχειριστή του εκεί καταφυγίου, τέσσερεις φίλοι, μέλη του ΕΟΣΚ (Αποστόλης, Βασίλης Αντώνης και Παντελής) αποφασίζουμε να επιχειρήσουμε ανάβαση στο ‘’οροπέδιο των Μουσών’’ στον Όλυμπο, με στόχο βέβαια και την κορυφή του τον Μύτικα 2917μ.
Αναχώρηση το Σάββατο το πρωί στις 6 από Καρδίτσα, με προορισμό το Λιτόχωρο, στάση για καφέ και πρωινό στον φημισμένο φούρνο της πλατείας και συνεχίζουμε για την Γκορτσιά (1150μ), αφετηρία της πεζοπορίας. Ζωνόμαστε τα βαριά σακίδια μας, μιας και κουβαλάμε και σκηνές και χειμερινό εξοπλισμό, και ξεκινάμε. Περνάμε το οροπέδιο ‘’Μπάρμπα’’ όπου αρχίζει και το λιγοστό χιόνι και μετά από τέσσερεις ώρες περίπου και με μια ελαφριά χιονόπτωση στο μεγαλύτερο μέρος της πορείας, φτάνουμε στο καταφύγιο της ‘’Πετρόστρουγκας’’ όπου μας υποδέχεται ο Νεκτάριος ένας από τους διαχειριστές του από την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης. Μετά από μια υπέροχη ζεστή χορτόσουπα και ξεκούραση κάνουμε επανεκτίμηση της κατάστασης, μιας και ο στόχος ήταν να συνεχίσουμε μέχρι το οροπέδιο , αποφασίζουμε να μην συνεχίσουμε για σήμερα, και ορθά όπως αποδείχτηκε γιατί, θα ήταν ριψοκίνδυνο να συνεχίσουμε μιας και ο καιρός άρχισε να χαλάει και η ώρα είχε περάσει και θα μας έβρισκε η νύχτα στο δρόμο.
Το πρωινό της Κυριακής μας βρίσκει έτοιμους να συνεχίσουμε, αφήνουμε το καταφύγιο και ανηφορίζουμε. Σε λίγο αφήνουμε το καλοκαιρινό μονοπάτι, εκτιμώντας ότι θα έχει πολύ χιόνι, και κόβουμε δρόμο ανεβαίνοντας την κορυφή Μάντρες και αφήνοντας αριστερά μας το Ανάθεμα προσεγγίζουμε σχετικά εύκολα, την κορυφή Σκούρτα (2476μ), φορώντας τις χιονορακέτες μας και το πολύ χιόνι αρχίζει να μας δυσκολεύει.. Περνάμε με πολύ προσοχή τον επικίνδυνο ‘’Λαιμό’’ φορώντας τα κραμπόν μας για μεγαλύτερη ασφάλεια, αφού εδώ το χιόνι κοντά στην κόψη αρχίζει να γίνεται παγωμένο και φτάνουμε στο πέρασμα του Γιόσου. Φοράμε τα μπωντριέ μας, ασφαλιζόμαστε στο σταθερό συρματόσχοινο που υπάρχει εκεί για βοήθεια, περνάμε ένας –ένας το πέρασμα και βγαίνουμε επιτέλους στο οροπέδιο και μετά από μια ώρα πεζοπορίας μέσα στην πυκνή ομίχλη και στο πολύ χιόνι και με οδηγούς τους σιδερένιους πασσάλους φτάνουμε επιτέλους στο μικρό και φιλόξενο ορειβατικό καταφύγιο “Χ. Κάκκαλος” στα 2648 μέτρα, γεμάτο και από άλλους ‘’τρελούς’’ ορειβάτες. Φαγητό, κρασί και ξεκούραση για το υπόλοιπο της μέρας, ενώ έξω μαίνονταν η κακοκαιρία, ελπίζοντας σε μια αυριανή καλύτερη μέρα!
Την Δευτέρα ο στόχος ήταν να ξυπνήσουμε πολύ πρωί και αν ήταν καλός ο καιρός να επιχειρήσουμε ανάβαση στον Μύτικα. Δεν χρειάστηκε όμως να ελέγξουμε τον καιρό, μιας και όλο το βράδυ ακούγαμε τον δαιμονισμένο αέρα να φυσάει και να δημιουργεί χιονοθύελλα. Παίρνουμε πρωινό με ανάμικτα συναισθήματα, αφού ήταν ορατός ο κίνδυνος να μείνουμε για μια ακόμη μέρα στο καταφύγιο, αν συνεχιζόταν έτσι ο καιρός και θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο να επιχειρήσεις την κατάβαση με τέτοιες συνθήκες. Ήμασταν όμως τυχεροί αφού κατά τις 9 αρχίζει να κοπάζει ο αέρας και να ανοίγει λίγο ο καιρός και αρχίζουμε τις ετοιμασίες για την κατάβαση. Φεύγει πρώτα μία ομάδα, μετά ακολουθούμε εμείς και μετά οι άλλες δυο ομάδες φυσικά με επικοινωνία μεταξύ μας μέσω ασυρμάτων.
Ακολουθούμε την ίδια τακτική όπως και στην ανάβαση, και με συχνές αλλαγές μεταξύ χιοναρακέτας και κραμπόν όπου χρειάζεται, φτάνουμε στο καταφύγιο της ‘’Πετρόστρουγκας’’, βρίσκοντας στον δρόμο ανεβαίνοντας με τα ορειβατικά σκι τον Μιχάλη Στύλλα ο οποίος μετά από λίγο γύρισε και αυτός, γιατί ο καιρός άρχισε ήδη να ξανακλείνει. Σύντομη στάση στο καταφύγιο και συνεχίζουμε την κατάβαση φτάνοντας στο σημείο εκκίνησης στην Γκορτσιά ακριβώς την ώρα που αρχίζει να νυχτώνει, φορτωμένοι με κούραση αλλά και με ωραίες εικόνες και μια ψυχική ανάταση που μόνο το βουνό μπορεί να σου δώσει.
Ο ΕΟΣK συνεχίζει τις δραστηριότητές του και την Κυριακή 16 Μάρτη θα βρίσκεται στην περιοχή του Μουζακίου – Πύλης, σε μια εύκολη πεζοπορική διαδρομή ιδανική για αρχάριους και παιδιά. Πληροφορίες στα τηλέφωνα 6973695595 και 6986288933. Πληροφορίες για τον Σύλλογο και τις δραστηριότητες του στα τηλέφωνα 6973695595 και 6974110853 και στο http://eoskarditsas.blogspot.com
